Koszatniczki pochodzą z Chile, jednak nie można ich spotkać na terenie całego kraju. Zamieszkują bowiem zachodnie wybrzeże, gdzie skupiają się w wielkich stadach-koloniach. Budują sieć podziemnych korytarzy, które służą im za schronienie. Koszatniczki tworzą nawet swoją własną drabinę społeczną, a mianowicie kto zbuduje największą norkę z dostępnych patyków, gałązek, etc., ten zostaje przywódcą takiej kolonii. W przypadku zniszczenia takiej norki, właściciel zostaje zdjęty ze stanowiska.

Koszatniczki zamieszkują zachodnie zbocza Andów na wysokości do 1200 metrów. Często spotykane są blisko zarośli, skał, i skalnych zboczy. Kosze są aktywne przez cały rok, i są zwierzątkami o dziennym trybie aktywności, w przeciwieństwie np. do chomików syryjskich, które są aktywne nocą. Szczyt aktywności koszatniczek przypada na ranek i późne popołudnie. W swoim naturalnym środowisku kosze przeważnie zdobywają pożywienie na ziemi; zdarza im się również wspinać po krzewach i drzewach. Kosze budują wspólne dla całej kolonii rozbudowane norki, których główna część umiejscowiona jest pod skałami, głazami bądź kamieniami, a także krzewami. Rozbudowany system tuneli i różnych ścieżek prowadzi prosto do miejsc, gdzie te zwierzątka zdobywają pożywienie. Stosy patyków, kamienie, a nawet UWAGA! wysuszone odchody innych zwierząt znajdują się nad systemem tuneli, i prawdopodobnie służą jako znak informacyjny dla innych, że ten teren jest już zajęty przez dana kolonię. Dieta koszatniczki w jej środowisku naturalnym składa się z trawy, liści, kory drzew, ziół, nasion. Podczas pory suchej (klimat) niedobór wody uzupełniany jest za pomocą świeżych odchodów bydła i koni. W swoim naturalnym środowisku koszatniczki są często traktowane jako szkodniki ponieważ niszczą/wyjadają owoce w sadach, winnicach, i niszczą plony na polach pszenicznych. Często takie naloty organizowane przez koszatniczki spowodowane są koniecznością zrobienia zapasów spożywczych na zimę.

     Octogon degus to najczęściej spotykany ssak w środkowej części Chile. Gęstość występowania koszatniczki na tym terenie waha się od 10 do 259 sztuk na hektar, w tym średnia gęstość występowania wynosi od 40-80 sztuk na hektar. Ilość koszatniczek zwiększa się podczas wiosny (wrzesień - listopad), kiedy pojawia się większość młodych. Koszatniczki żyją w małych koloniach zorganizowanych społecznie w oparciu o zajmowane przez daną kolonię terytorium. Norka znajduje się w centrum zajmowanego terytorium. Samice pochodzące z tej samej kolonii wspólnie opiekują się młodymi we wspólnej norce.

     W środkowej części Chile ciężarne lub karmiące samice można przeważnie spotkać we wrześniu. W północnej części Chile ciężarne samice lub nowonarodzone osobniki można spotkać w lutym, kwietniu, i w listopadzie. Samica wymaga obecności samca, który niejako wywołuje owulacje.

Koszatniczki zamieszkują zachodnie zbocza Andów na wysokości do 1200 metrów. Często spotykane są blisko zarośli, skał, i skalnych zboczy. Kosze są aktywne przez cały rok, i są zwierzątkami o dziennym trybie aktywności, w przeciwieństwie np. do chomików syryjskich, które są aktywne nocą. Szczyt aktywności koszatniczek przypada na ranek i późne popołudnie. W swoim naturalnym środowisku kosze przeważnie zdobywają pożywienie na ziemi; zdarza im się również wspinać po krzewach i drzewach. Kosze budują wspólne dla całej kolonii rozbudowane norki, których główna część umiejscowiona jest pod skałami, głazami bądź kamieniami, a także krzewami. Rozbudowany system tuneli i różnych ścieżek prowadzi prosto do miejsc, gdzie te zwierzątka zdobywają pożywienie. Stosy patyków, kamienie, a nawet UWAGA! wysuszone odchody innych zwierząt znajdują się nad systemem tuneli, i prawdopodobnie służą jako znak informacyjny dla innych, że ten teren jest już zajęty przez dana kolonię. Dieta koszatniczki w jej środowisku naturalnym składa się z trawy, liści, kory drzew, ziół, nasion. Podczas pory suchej (klimat) niedobór wody uzupełniany jest za pomocą świeżych odchodów bydła i koni. W swoim naturalnym środowisku koszatniczki są często traktowane jako szkodniki ponieważ niszczą/wyjadają owoce w sadach, winnicach, i niszczą plony na polach pszenicznych. Często takie naloty organizowane przez koszatniczki spowodowane są koniecznością zrobienia zapasów spożywczych na zimę.

     Octogon degus to najczęściej spotykany ssak w środkowej części Chile. Gęstość występowania koszatniczki na tym terenie waha się od 10 do 259 sztuk na hektar, w tym średnia gęstość występowania wynosi od 40-80 sztuk na hektar. Ilość koszatniczek zwiększa się podczas wiosny (wrzesień - listopad), kiedy pojawia się większość młodych. Koszatniczki żyją w małych koloniach zorganizowanych społecznie w oparciu o zajmowane przez daną kolonię terytorium. Norka znajduje się w centrum zajmowanego terytorium. Samice pochodzące z tej samej kolonii wspólnie opiekują się młodymi we wspólnej norce.