Koszatniczki na wolności żyją dość krótko. Narażone na ataki drapieżników, przeróżne choroby, kończą swój żywot około 3-4 roku życia. W niewoli długość życia koszatniczek wzrasta. Brak drapieżników, lepsze warunki żywieniowe, mniejsza podatność na choroby powodują, że koszatniczka może żyć nawet od 5 do 9 lat. Wszystko zależy od odpowiedniej diety.

 Koszatniczki mogą żyć tylko z niektórymi zwierzętami, jednak ich wspólne życie z większością zwierzaków jest niemożliwe ze względu na odmienne wymagania żywieniowe. Koszatniczki karmione pokarmem dla chomika czy szczura prawdopodobnie zachorują na cukrzycę, lub będą miały problemy z wątrobą, i nie dożyją późnej starości. Oczywistym przecież jest, że koszatniczka nie posłucha, jeśli zabronimy jej jeść z miski sąsiada

Jedynymi zwierzakami, które mają podobne wymagania żywieniowe są szynszyle, świnki morskie i króliki. Z nimi koszatniczki na pewno się zaprzyjaźnią bez uszczerbku na zdrowiu.

Koszatniczki to stworzenia wysoce towarzyskie. Żyją one w norkach, i dzięki temu, ze żyją w stadach/koloniach są w stanie zbudować znacznie bardziej skomplikowane systemy norek niż gdyby żyły w pojedynkę. Koszatniczki w ferworze kopania współpracują ze sobą, koordynują czynność kopania, w ten sposób tworząc swoiste łańcuchy kopaczy.

Samice mieszkające w tej samej norce troszczą się o młode pozostałych.

Koszatniczki wyruszają na poszukiwanie pożywienia w większych grupach ponieważ właśnie wtedy ich zdolność szybkiego zauważania drapieżników jest największa, a każde z osobna musi poświecić znacznie mniej czasu na bycie czujnym i ostrożnym. Koszatniczki posiadają skomplikowany system sygnałów dźwiękowych, istny repertuar wokalny. Młode muszą słyszeć wołanie/sygnały matki by system odczuwania emocji w ich mózgach mógł się właściwie rozwinąć. Koszatniczki wykorzystują mocz by znaczyć teren, a przeprowadzone eksperymenty pokazują, że zwierzęta te reagują na tego rodzaju znaczniki terenu

Mimo, że koszatniczki przychodzą na świat w norkach, rodzą się już całkiem rozwinięte, a więc od urodzenia widzą i słyszą.

W przeciwieństwie do innych członków gatunku Octodon, koszatniczki są aktywne za dnia i maja dobry wzrok. Siatkówka ich oka zawiera komórki pałeczki oraz dwa rodzaje komórek stożkowych, z których jedna ma najwyższą czułość na strefę ultrafioletową widma. Przeprowadzone doświadczenia wykazały, że koszatniczka rozróżnia światło ultrafioletowe od długości fal światła widzialnego dla ludzi. Prawdopodobnie ta czułość na światło ultrafioletowe pełni role społeczną ponieważ futerko na brzuchu i mocz odbijają promienie UV.

Koszatniczki to herbiwory - żywią się trawami, liscmi krzaków i ich nasionami. Częstotliwość przyjmowania posiłków jest zdeterminowana szybkością trawienia tego raczej niskiej jakości pożywienia, różni się w zależności od rodzaju pożywienia i warunków. Podobnie jak niektóre herbiwory takie jak np. króliki, koszatniczki są kałożerne - jedzą własne odchody aby odzyskać z nich jeszcze jakiekolwiek wartości odżywcze.

Mimo, że koszatniczki są zwierzętami aktywnymi w dzień, w pełni lata nie opuszczają norek w ciągu dnia, a podczas upałów wycieczki po pożywienie odbywają się tak szybko jak to tylko możliwe, a więc zwierzaki na skupiają się na jakości zbieranego pożywienia. Zwykle wędrówki po pożywienie odbywają się po zacienionych obszarach, chociaż tendencja ta zmniejsza się, gdy w pobliżu nie ma zagrażającym im drapieżników. Na terenach otwartych koszatniczki koncentrują się głównie na byciu czujnymi a więc zmniejsza się efektywność zdobywania pożywienia.

Koszatniczki maja ogromny wpływ na roślinność w rejonach swoich kolonii - jako jedyne gryzonie zdobywające pożywienie w dzień maja niebywały wpływ na ilość pozostałego pożywienia dla gryzoni aktywnych nocą.

Koszatniczki są cukrzykami od urodzenia, dlatego też często wykorzystuje się je w badaniach.


Nazwa naukowa koszatniczki to Octodon Degus. Nazwa ta pochodzi od kształtu zębów koszatniczek. Gdy spojrzymy na trzonowce ksozatniczki z góry, zobaczymy jakby cyfrę osiem. łacińskie "Octodintidae" oznacza "Osiem zębów". Koszatniczka ma 20 zębów, w tym 4 siekacze z przodu i 16 trzonowców znajdujących się po obu stronach policzków. Prawidłowy kolor zębów koszatniczki to pomarańczowy lub jasny pomarańczowy, żółty.
 

Mózg

Mózg koszatniczki różni się nieco od mózgów innych gryzoni. Niektóre części tego organu są bardzo dobrze rozwinięte co wskazuje, że zmysł węchu jest bardzo dobrze rozwinięty. Ciekawostkę stanowi fakt, że powierzchnia mózgu koszatniczki jest lekko pomarszczona. Inteligencje u innych gatunków łączy się właśnie z tego typu struktura na powierzchni mózgu. Może jednak, koszatniczka jest tak sprytna i inteligentna na jaką wygląda.